Metoda leczenia

W warunkach optymalnych dorastanie jest porywającym etapem w życiu, czasem eksploracji nowych obszarów wiedzy czy umiejętności, które przygotowują nastolatka do dojrzałego podejmowania wymagań stawianych przez rzeczywistość. Okres ten jest związany z poszukiwaniem własnej tożsamości, tworzeniem własnych sieci społecznych, wchodzeniem w związki romantyczne, nabieraniem większej zdolności do bycia bardziej niezależnym od rodziny, angażowaniem się w pracę czy precyzowaniem zainteresowań. I podobnie jak wszystkie etapy w ludzkim rozwoju niosą ze sobą rozmaite wyzwania, również i ten nie jest ich pozbawiony. Podstawowym zadaniem jakie stoi przed nastolatkiem jest ukształtowanie własnej tożsamości i skonsolidowanie osobowości. Etap ten ma swój początek wtedy, gdy nastolatek zaczyna dostrzegać rozpowszechniająca się agresywność, skłonność do rywalizacji czy zazdrości oraz podejmuje rozmaite próby wyróżnienia się od innych. Taki moment staje się dla niego sygnałem końca niewinnego okresu dzieciństwa. Aby móc sobie z tą niekiedy dość dotkliwą utratą poradzić, potrzebuje posiąść odpowiednie zasoby psychologiczne, które uodpornią go na wypadek mających nadejść w życiu burz i naporów. Sytuacja w której tych zasobów zabraknie, może poważnie zagrozić jego ogólnemu dobrostanowi i zdrowiu psychicznemu.

Psychoterapia skoncentrowana na przeniesieniu dla młodzieży (Transference-Focused Psychotherapy for Adolescents, TFP-A) – jest metodą leczenia dla nastolatków i młodych dorosłych, którzy cierpią na poważne zaburzenia osobowości. Stanowi ona stale rozwijaną oraz zweryfikowaną empirycznie formę psychoterapii psychodynamicznej, skonstruowaną na potrzeby leczenia specyficznych zakłóceń tożsamości, które sygnalizują rozwój ciężkich zaburzeń osobowości. Jest wynikiem integracji wiedzy pochodzącej z klasycznych teorii psychoanalitycznych ze współczesnym dorobkiem z obszarów neurobiologii oraz badań nad przywiązaniem. Jest przede wszystkim nastawiona na eksplorowanie i rozwiązanie konfliktów związanych z negatywnymi doświadczeniami i zachowaniami, które są wyrazem poważnych zagrożeń i ograniczeń w normalnym rozwoju nastolatka. Stosowane w niej techniki zwracają szczególną uwagę na aktualne dylematy i objawy pacjenta. Jej głównym celem jest rozwiązanie ograniczeń intrapsychicznych, które zakłócają normalny rozwój nastolatka w odpowiednich dla jego wieku sferach: miłości, seksualności, przyjaźni, intymności oraz dążeniu do edukacyjnego i twórczego sukcesu.

Model ten dostarcza bardziej wszechstronnego rozumienia zaburzeń w porównaniu do modeli zorientowanych na usunięcie objawu czy zmianę zachowania. Pozwala na zrozumienie istoty problemów pacjenta. Stawia sobie za cel zmianę zarówno leżącą u podłoża struktury osobowości, jak i zmianę zachowania, co prowadzi do bardziej satysfakcjonującego przeżywania rzeczywistości